ارزیابی پوسچر به روش MFA
Muscle Fatigue Assessment
مقدمه و هدف:
روش ارزیابی خستگی عضله (MFA) به عنوان یک تکنیک ارزیابی عملکردی کار شناخته می شود که توسط راجرز ویلیامز در سال ۱۹۷۸ جهت توصیف ناراحتی کارگران توسعه یافت. هنگامی که تعدادی از کارگران مورد بررسی قرار گرفتند، مشخص شد که آنها در برخی گروه های عضلانی شان خستگی تجمعی را دارا هستند. از طرفی درک ناراحتی کارگران را نمی توان همیشه توسط روش های آنالیز بیومکانیکی ارزیابی نمود. اما به نظر می رسد که مربوط به الگوهای کاری آنها باشد.
همانطور که طول مدت کار افزایش می یابد، برخی کارگران برای انجام سریع تر کارهایشان نسبت به استاندارد مورد نیاز، راه های میانبرد و کوتاهتر را بکار می برند. همچنین کارگران گزارش کرده اند که آنها کارشان را سریعتر انجام می دهند تا زمان بازگشت (ریکاوری) پس از هر چرخه کاری را برای عضلات خسته افزایش دهند.
از آنجایی که کارگران خستگی خود را تحت نظر دارند، روشی مطلوب خواهد بود که بتواند مقدار خستگی تجمع یافته در یک وظیفه را برآورد کند. مطالعات خستگی فیزیولوزیک عضله در سطوح تلاش متفاوت و زمان های نگه داشتن، پایه و اساس این روش را فراهم می کنند. فراوانی تلاش های عضلانی تعیین می کند که چه مقدار زمان بازگشت بین تلاش ها قابل دسترس می باشد.
کاربرد در مشاغل و محیط های کاری:
- روش MFA برای ارزیابی وظایف کاری که کمتر از ۱۵-۱۲ تکرار در دقیقه یا گروه عضلات مشابه دارند مناسب می باشد.
- همچنین این روش را می توان برای مطالعه برخی مشاغل و خدمات اداری بکار برد اما ممکن است بارهای وضعیتی (postural) که بطور مداوم برای بیش از ۳۰ ثانیه حفظ می شوند را نادیده بگیرد.
- روش MFA می تواند تعیین کند که پس از بازگشت به کار افراد بعد از جراحت یا آسیب شغلی، کدام شغل برای افراد در یک دوره کوتاه مدت مناسب است. بدین صورت که تمامی بخش های بدنی را برای یک وظیفه ارزیابی کرده و وظایفی را که ممکن است مشکل مفصل یا عضله ی آسیب دیده ی فرد را بیشتر کنند از وظایف دارای شرایط قابل قبول در طی دوران توانبخشی فرد جدا می کنیم. این کار سبب کاهش محدودیت های کاری و همچنین کاهش احتمال آسیب مجدد در فرد می گردد.
- روش MFA در مشاغلی که مشکل بیومکانیکی خاصی ندارند بعنوان یک پیش بینی کننده مناسب از مشکلات، به ویژه در کارهایی که سرعت کار بالایی داشته و کنترل کارگر بر روی الگوی کاریش پایین است (مانند وظایف مونتاژ) محسوب می گردد.
- روش MFA زمانی که کلیه گروه های عضلانی در یک وظیفه شغلی مد نظر قرار گیرند، بهتر عمل خواهد نمود، نه فقط در نظر گرفتن آنهایی که به نظر می رسد در یک فعالیت سنگینتر درگیر شده اند.
- برخی از عضلاتی که در مواجهه با بار اعمال شده ی کمتری هستند ممکن است به دلیل داشتن ترکیبی از زمان نگه داشتن و تکرار دفعات استفاده از آنها، بیش از عضلاتی که در کوتاه مدت در تلاش های سنگین تر شرکت
داشته اند در معرض خستگی قرار گیرند. - زمانی که مداخله و بهبود برای یک وظیفه انجام می شود، عاقلانه است که ارزیابی مجدد از وظیفه و تمامی بخش های بدنی انجام شود. زیرا راهکار ارائه شده ممکن است بار اعمال شده را بر روی گروه عضلانی دیگر تغییر دهد.
- روش MFA خستگی تجمعی در وظایف با تکرار بالا که تکرار تلاش عضلانی در آن ها کمتر یا مساوی ۳۰ بار در دقیقه است را در نظر نمی گیرد. زیرا تکرار بالای فعالیت عضلات تقریبا مشابه تلاش های استاتیک مداوم نشان داده می شود، زیرا زمان بین انقباضات برای استراحت کامل و جریان خون کافی بسیار کوتاه می باشد.
نقاط قوت:
- کاربرد روش MFA نسبتا ساده است.
- ارزیابی تمام گروه های عضلانی بدن
- تک بعدی نبوده و تعاملات مورد ارزیابی قرار می گیرند تا خستگی برآورد شود.
- همکاری کارگر جهت انجام امتیاز دهی مورد نیاز می باشد.
- در روش MFA کلیه الگوهای ایجاد خستگی شناسایی شده و نشان می دهد که چگونه آن ها را باید بهبود داد.
- اولویت بندی وظایف برای بهبود آنها
- در هنگام آنالیز، استرایژی های متعددی را برای بهبود وظایف نشان می دهد.
محدودیت ها:
- یک روش نیمه کمی بوده و نیاز به قضاوت فرد دارد.
- نیاز به تجربه و تحلیل وظایف به طور جداگانه دارد.
- این روش به جای چرخه های کاری بر روی چرخه های عضلانی متمرکز شده است.
- اگر ارزیابی توسط یک فرد تحلیل گر انجام شود تاثیر آن به مراتب کمتر از حالتی است که ارزیابی توسط تیمی از افراد در یک سطح تولیدی انجام گیرد.
روای و پایانی:
- در مطالعه ای بزرگ که ۷۰۰ شغل در شش کارخانه خودروسازی مورد بررسی قرار گرفتند، نشان داد که روش MFA یکی از بهترین تعیین کننده های مشاغل مناسب است (بعنوان مثال مشاغلی که نیاز به بهبود ندارند). این روش حساس بوده اما در تعیین احتمال خطر اختلالات اسکلتی عضلانی (MSD) خیلی اختصاصی نمی باشد. این روش بیش از ۵ سال توسط تیم های موجود در صنایع خودروسازی مورد استفاده قرار گرفته است.
عوامل خطر اختلالات اسکلتی-عضلانی مد نظر:
نیرو، پوسچر بدنی، مدت زمان، تکرار، نوع چنگش، حمل بار
بخش های بدنی مورد نظر جهت ارزیابی:
تمامی نواحی بدن شامل: گردن، شانه، پشت (کمر) بازو/آرنج، مچ/دست/انگشتان، پا (از ران تا ساق پا)/زانو، مچ پا/پا/انگشتان
روش کار:
مراحل انجام کار در روش MFA به صورت زیر می باشد:
برای مشاهده ادامه مطلب و دانلود فایل راهنمای کامل روش ارزیابی به بخش دانلود مراجعه نمایید.
بخش دانلود:
۱- فایل راهنمای فارسی
به سبد خرید شما اضافه شد
پس از پرداخت وجه برای دانلود، در منوی اصلی سایت
روی گزینه پنل کاربری و سپس پیشخوان کلیک کنید.
لینک دانلود در قسمت خریدهای شما در دسترس می باشد/
به سبد خرید شما اضافه شد
۲- دیاگرام انگلیسی
به سبد خرید شما اضافه شد
پس از پرداخت وجه برای دانلود، در منوی اصلی سایت
روی گزینه پنل کاربری و سپس پیشخوان کلیک کنید.
لینک دانلود در قسمت خریدهای شما در دسترس می باشد/
به سبد خرید شما اضافه شد