دفاتر کار به شکل معاصر تا دهه ۱۸۳۰ وجود نداشتند. توجه به تاسیس این دفاتر در سال ۱۸۵۷ با انتشار کتاب ووجسیچ جاسترزیوسکی آغاز و تا سال ۱۹۵۵ بر مبنای همین مطالعات ادامه پیدا کرد. با شروع تغییرات در شیوه کار، اشتغال به سمت کم تحرک تر شدن پیش رفت.
در سال ۱۹۰۰ حدود ۴۱ درصد نیروی کار ایالات متحده در زمینه کشاورزی فعال بودند ولی این میزان در سال ۲۰۰۰ به ۹/۱ درصد کاهش پیدا کرد. این روند کاهشی با رشد ۲۵ درصدی پشت میز نشینی در سال ۲۰۰۰ همراه بود که باعث توجه بیشتر به صدمات غیر کشنده در محل کار از سوی سازمان ایمنی و بهداشت شغلی (OSHA) شد. امروزه اغلب کارها در حالت نشسته انجام می شوند.
بزرگسالان بالای پنجاه سال گزارش می دهند که زمان بیشتری را در حالت بی تحرک می گذرانند و برای افراد بالای ۶۵ سال این میزان تا هشتاد درصد زمان بیداری هم افزایش می یابد. مطالعات متعدد نشان داده است با افزایش کم تحرکی در میان جوامع میزان مرگ و میر، با هر علتی، افزایش می یابد، به این صورت که هر یک ساعت افزایش کم تحرکی میزان مرگ و میر در هر روز را سه درصد بالاتر می برد. افزایش میزان کم تحرکی با خطر بروز بیماری های مزمن، چاقی، بیماری های قلبی و عروقی، دیابت نوع دو و سرطان ها ارتباط مستقیم دارد.
در حال حاضر بخش بزرگی از مردم در مشاغل کم تحرک مشغول به کار هستند. کم تحرک بودن، مثلا گذراندن مدت زمان طولانی در موقعیت نشسته، تهدیدی جدی برای سلامتی محسوب می شود. با وجود آن که در بسیاری از شرکت ها سعی شده بستری مناسب برای کارمندان کم تحرک فراهم شود ولی باز هم کارمندانی که زمان زیادی را در حالت نشسته می گذرانند در معرض خطرات جدی قرار دارند. عوامل بسیاری از جمله عوامل اقتصادی-اجتماعی، سطح تحصیلات، شغل، محیط زندگی، افزایش سن و… وجود دارند که سبک زندگی انسان را به سمت کم تحرک تر شدن سوق می دهند. مطالعاتی که مجله بهداشت عمومی ایران منتشر کرده عوامل اقتصادی اجتماعی و اثرات زندگی بی تحرک بر افراد شاغل را مورد بررسی قرار داده است.
این مطالعات نشان می دهند افراد کم درآمد در مقایسه با افرادی که از وضعیت اقتصادی-اجتماعی بهتری برخوردار هستند تمایل بیشتری به رفتارهای کم تحرک نشان می دهند. همچنین افرادی که تحصیلات کمتری دارند جزو گروه های پر خطر برای داشتن زندگی کم تحرک محسوب می شوند، با این حال معیارها و رفتارهای پر خطر در هر جامعه ای متفاوت هستند و عوامل مختلفی ممکن است باعث تغییر در آمار گروه های پر خطر شوند. اغلب اوقات بزرگتر بودن محل کار ارتباط مستقیم با بیشتر نشستن کارکنان دارد. کسانی که در محیط هایی اداری کار می کنند به طور معمول بیشتر در معرض نشستن و کم تحرک بودن در محل کار خود هستند. علاوه بر این مشاغل تمام وقتی که برنامه انعطاف پذیری دارند هم در این جامعه آماری جزو مشاغل کم تحرک دسته بندی می شوند؛ کارکنان این مشاغل اغلب در تمام ساعات کاری می نشینند.
