ارزیابی پوسچر به روش CTD Risk Index

Cumulative Trauma Disorders Risk Index

مقدمه و هدف:

شاخص خطر CTD یکی از روش های ارزیابی خطر اختلالات ترومای تجمعی (CTDs) در اندام فوقانی بدن می باشد که توسط Seth و همکارانش (۱۹۹۹) در دانشگاه پنسیلوانیا ارائه گردید. این شاخص بر پایه نتایج حاصل از ۲۰۰.۰۰۰ ساعت کاری برای اختلالات ترمای تجمعی بدست آمده است. این روش براساس ارتباط بین ظرفیت نیروی گرفتن (grip و pinch) و پوسچر مچ دست، و کاهش اعمال نیروی قابل قبول بر اساس مدت زمان اعمال نیرو و زمان های بازگشت (ریکاوری) می باشد.

برخلاف سایر مدل ها، این روش ارزیابی، داده های کمّی نیروها و فرکانس های حرکات دست را بکار برده تا امتیاز تکرار که نشان دهنده استرین وارده بر روی عضلات و تاندون های مچ دست می باشد را ایجاد نماید. بطور کلی این روش قابل مقایسه با سایر روش های ارزیابی اندام فوقانی می باشد زیرا اثرات ترکیبی پوسچر، نیرو و تکرار را با هم در نظر می گیرد. بدین جهت شاخص خطر CTD مشابه روش های OCRA، SI و RULA می باشد.

این روش به دو صورت نرم افزاری و چک لیست ارائه گردیده است.

کاربرد در مشاغل و محیط های کاری:

• صنایع تولیدی و بسته بندی، حمل دستی بار، خطوط مونتاژ و برای مشاغلی که چرخه کاری آن ها بیش از ۴ ثانیه باشد مناسب است.

محدودیت ها:

• این روش برای مشاغلی که چرخه کاری در آن ها کمتر از ۴ ثانیه است مناسب نیست.
• اعتبار این روش محدود می باشد.
• تغییرپذیری درون مشاهده گر (inter-rater variability) آن نامشخص است.

عوامل خطر اختلالات اسکلتی-عضلانی مد نظر:

• تکرار، پوسچرهای اندام ها، نیرو و چنگش و عوامل اضافی مانند ارتعاش و دما

بخش های بدنی مورد نظر جهت ارزیابی:

• دست، ساعد، آرنج، شانه و تنه

روش کار:

این روش به دو صورت مورد استفاده قرار می گیرد، روش چک لیست و روش نرم افزاری.

برای مشاهده ادامه مطلب و دانلود راهنمای کامل روش ارزیابی به بخش دانلود مراجعه نمایید.

بخش دانلود: