تکنیک پومودورو (به انگلیسی Pomodoro Technique): که از آن گاهی با عنوان فن پومودورو هم یاد می‌شود، ابزاری برای مدیریت زمان است.
این شیوه را که نخستین بار فرانچسکو چیریلو (Francesco Cirillo) در اواخر دهه هشتاد میلادی مطرح کرد، هم‌چنان تا امروز به شکل گسترده رواج دارد و به کار می‌رود.
تکنیک گوجه فرنگی!
چیریلو – مثل بسیاری از کسانی که در آشپزخانه خود از تایمر استفاده می‌کنند – یک تایمر مکانیکی داشت. تایمری که به شکل گوجه‌فرنگی بود و از آن برای اندازه‌گیری زمان پخت و پز استفاده می‌کرد.
یک بار این ایده به ذهنش رسید که از تایمر گوجه‌فرنگی برای برنامه ریزی روزانه استفاده کند.
به این شکل که معمولاً تایمر خود را روی ۲۵ دقیقه یا ۳۰ دقیقه کوک می‌کرد و هر بار این قطعه زمانی را به یک فعالیت مشخص اختصاص می‌داد.
زمان‌سنج‌های آشپزخانه شکل‌های مختلفی دارند. اما چون زمان‌سنج چیریلو به شکل گوجه فرنگی بود، اسم روش خود را پومودورو گذاشت؛ پومودورو به زبان ایتالیایی یعنی گوجه فرنگی.
جالب این‌جاست که هنوز هم گوجه فرنگی به نوعی نماد این شیوه زمان‌بندی (یعنی تایم باکسینگ) محسوب می‌شود.
روش استفاده از تکنیک پومودورو برای مدیریت زمان
حرف اصلی در تکنیک پومودورو – همان‌طور که در ابتدای درس اشاره کردیم – تایم باکسینگ است: برنامه‌ریزی بر اساس قطعات ثابت زمان.
مثلاً میتوانید وقت خود را به قطعات زمانی ۲۵ دقیقه‌ای یا ۳۵ دقیقه‌ای تقسیم کنید. البته بین هر دو قطعه هم یک فاصله کوتاه برای استراحت در نظر بگیرید. این فاصله استراحت می‌تواند بسیار کوتاه باشد؛ مثلاً ۳ تا ۵ دقیقه.
البته باید با خودتان قرار بگذارید بعد از هر سه یا چهار قطعه کار، یک استراحت طولانی‌تر هم برای خودتان در نظر بگیرید. این زمان استراحت می‌تواند ۱۵ یا ۲۰ و حتی ۳۰ دقیقه باشد.
بعد از مدتی متوجه می‌شوید که معمولاً در یک روز کامل، چند پومودورو کار انجام می‌دهید. بنابراین میتوانید از قبل برای خودتان برنامه‌ریزی کنید و مثلاً بگویید:
- امروز یک پومودورو زبان می‌خوانم
- امروز سه پومودورو برای امتحان درس خواهم خواند.
- برای نوشتن گزارش هفته قبل به دو پومودورو زمان نیاز دارم.
- امروز هفت پومودورو روی پروژه… کار خواهم کرد.
