آموزش بخش پراهمیتی در هر برنامه ارگونومی است که باید با زیربناهای مناسب حمایت شود. یکی از اهداف اصلی آموزش های ارگونومی، شناخت اختلالات اسکلتی-عضلانی و اجتناب از شرایط ایجادکننده ی آن است. اشتباه بزرگ در این زمینه، ضعف در ماهیت آموزش های ارگونومی است.
بعد از اجرای آموزش ها، کارکنان قادر به شناسایی مشکلات نهفته پراهمیت و در بسیاری اوقات کم اهمیت ارگونومی می شوند. مشکل از آنجا شروع می شود که بعد از ارائه ی این آموزش ها، سازمان باید تمامی موارد ارگونومیک (کم/پراهمیت) که کارکنان آنها را شناسایی کرده اند را به سرعت رفع کند، در غیر این صورت باعث ایجاد نارضایتی و از بین رفتن اعتماد کارکنان به سازمان می شود.
با سبک آموزش موثر، موقعیت های غیرارگونومیک متعددی به طور همزمان آشکار شده و مدیریت با کمبود منابع و زمان برای رفع همه آنها مواجهه می شود. بنابراین به مسئولان ایمنی و بهداشت صنایع پیشنهاد می شود قبل از اجرای آموزش های گسترده، اجازه دهند زیرساخت های مناسب انسانی، مالی و مدیریتی تا حدودی تأمین شود و سپس آموزش های ارگونومیک را به کارکنان ارائه دهید و به موازات آن کارکنان را از اولویت بهبودها و نیز برنامه ی اجرای بهبودها مطلع سازید.
