مقدمه و تاریخچه

آماده نمودن بسترهای سازمانی قبل از آموزش های ارگونومی

آموزش بخش پراهمیتی در هر برنامه ارگونومی است که باید با زیربناهای مناسب حمایت شود. یکی از اهداف اصلی آموزش های ارگونومی، شناخت اختلالات اسکلتی-عضلانی و اجتناب از شرایط ایجادکننده ی آن است. اشتباه بزرگ در این زمینه، ضعف در ماهیت آموزش های ارگونومی است.


بعد از اجرای آموزش ها، کارکنان قادر به شناسایی مشکلات نهفته پراهمیت و در بسیاری اوقات کم اهمیت ارگونومی می شوند. مشکل از آنجا شروع می شود که بعد از ارائه ی این آموزش ها، سازمان باید تمامی موارد ارگونومیک (کم/پراهمیت) که کارکنان آنها را شناسایی کرده اند را به سرعت رفع کند، در غیر این صورت باعث ایجاد نارضایتی و از بین رفتن اعتماد کارکنان به سازمان می شود.
با سبک آموزش موثر، موقعیت های غیرارگونومیک متعددی به طور همزمان آشکار شده و مدیریت با کمبود منابع و زمان برای رفع همه آنها مواجهه می شود. بنابراین به مسئولان ایمنی و بهداشت صنایع پیشنهاد می شود قبل از اجرای آموزش های گسترده، اجازه دهند زیرساخت های مناسب انسانی، مالی و مدیریتی تا حدودی تأمین شود و سپس آموزش های ارگونومیک را به کارکنان ارائه دهید و به موازات آن کارکنان را از اولویت بهبودها و نیز برنامه ی اجرای بهبودها مطلع سازید.

پیام: پس از تأمین حداقل زیرساخت های مناسب مدیریتی، انسانی، مالی و زمانی، اقدام به آموزش کارکنان خود کنیم. آموزش به تنهایی اثربخشی پایین دارد.
منبع:

محمدعلی برزگری

فارغ التحصیل کارشناس مهندسی بهداشت حرفه ای از دانشگاه شهید بهشتی تهران و دانشجوی ارشد ارگونومی دانشگاه یزد

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

دکمه بازگشت به بالا