۳ ریسک فاکتور ارگونومیک وجود دارد – آیا می دانید آنها چه هستند؟

با ارگونومی، خطری وجود ندارد. اما سه عامل مهم وجود دارد که همیشه باید به آنها توجه داشته باشید تا آسیبی نبینید. این عوامل به طور معمول باعث خستگی یا استرین می شوند که می تواند منجر به آسیب شود. وجود یک عامل به تنهایی یا هر سه با هم می تواند باعث آسیب شود.

بسیاری از مردم با شنیدن کلمه ارگونومی فکر می کنند به یاد کار اداری می افتند، اما کار با دست مجموعه ای از عوامل خطر ارگونومیک متفاوت را دارد.

عوامل خطر ارگونومیک که می توانند باعث آسیب های فیزیکی در هر محیط کاری شوند.

آسیب های ارگونومیک تقریباً بر هر صنعتی تأثیر می گذارد. از یک کارگر اداری که با آرامش پشت میز نشسته تا یک کارگر ساده در یک کارگاه ساختمانی.

سه عامل خطر ارگونومیک اصلی برای صدمات فیزیکی در محل کار عبارتند از:

• وضعیت نامناسب بدن
• وظایف تکراری
  
• اعمال نیرو

هر سه این عوامل خطر می توانند باعث اختلالات اسکلتی عضلانی (MSD) شوند. MSDها شامل مواردی مانند آسیب حرکات تکراری، آسیب ارگونومیک، سندرم استفاده بیش از حد و… هستند. اگر از عوامل خطر ارگونومیک در محل کار خود آگاه شدید، به تیم ایمنی و بهداشت محل کار خود اطلاع دهید. رویه‌ها و آموزش‌هایی باید برای آموزش کارکنان در مورد عوامل خطر ارگونومیک و نحوه اجتناب از آنها یا به حداقل رساندن آنها در نظر گرفته شود.

۱- وضعیت نامناسب بدن

زمانی که افراد به ارگونومی فکر می کنند، وضعیت بدن معمولا اولین چیزی است که به ذهن آنها می رسد. وضعیت نامناسب یکی از بزرگترین عوامل خطر ارگونومیک است.

کارمندان اداری از نحوه نشستن در مقابل کامپیوتر و راه اندازی ایستگاه کاری خود آشنا هستند. معمولا می دانند که باید ارتفاع صندلی و مانیتور خود را متناسب با قد و نحوه کارشان تنظیم کنند، اما در عمل این کار را انجام نمی دهند. وضعیت نامناسب می تواند باعث درد گردن و کمر، اختلال در عملکرد ستون فقرات، تحلیل رفتن مفاصل و افتادگی شانه ها شود.

وضعیت نامناسب باعث از بین رفتن عضلات حمایت کننده عمقی می شود. ماهیچه های استفاده نشده می توانند سفت و کوتاه شوند که می تواند وضعیت بدن را بدتر کند.

چگونه از پوسچر ضعیف جلوگیری کنیم:

برای افزایش یا حتی حفظ انعطاف پذیری، قدرت عضلات به طور منظم حرکات کششی و ورزش انجام دهید. پشت میز کارتان، کشش عضلات گردن و کمر را در طول روز فراموش نکنید. از مبلمان و تجهیزات ارگونومیک استفاده کنید که وضعیت پشت و گردن سالم را ترغیب می کند.

اطمینان حاصل کنید که از مبلمانی استفاده می کنید که نیازهای شما را برآورده می کند. اگر کمی قد بلندتر یا قد کوتاه‌تر از یک فرد معمولی هستید، ممکن است به تجهیزاتی نیاز داشته باشید که برای اندازه شما طراحی شده باشد. به عنوان مثال، یک فرد قد بلند نمی تواند از برخی از میزهای مخصوص نشستن استفاده کند، زیرا به اندازه کافی ارتفاع ندارند و صندلی اداری استاندارد برای یک فرد با هیکل کوچک بسیار بزرگ است.

۲- وظایف تکراری

انجام حرکات تکراری در محل کار یکی دیگر از عوامل اصلی خطر ارگونومیک است.

کارگران مونتاژی که مرتبا قطعه ای را نصب می کنند نمونه ای از این ریسک فاکتور ارگونومیک است. اما بسیاری از انواع دیگر کارمندان بدون اینکه متوجه شوند کارهای تکراری انجام می دهند. این بیماری که به عنوان سندرم استفاده بیش از حد شغلی (OOS) شناخته می شود، آسیبی است که دست، مچ، انگشتان و آرنج را تحت تاثیر قرار می دهد. تاندون های بیش از حد کار شده از طریق کار با صفحه کلید، بسته بندی، نجاری، آجرکاری و نواختن ساز ملتهب می شوند.

چگونه از کارهای تکراری خودداری کنیم:

سعی کنید روز خود را طوری برنامه ریزی کنید که در تمام روز یک کار ثابت را انجام ندهید. بهتر است هر چند ساعت یکبار جابجا شوید، بنابراین، اگر در بیشتر ساعات روز وارد کردن داده‌ها را انجام می‌دهید، سعی کنید با انجام یک کار متفاوت مانند کار با پرونده ها، آن را متنوع کنید.

ایستگاه کاری را طوری طراحی کنید که میزان خمش، کشش یا پیچش کمر را کاهش دهد. هر چیزی که برای انجام کار خود نیاز دارید باید در دسترس باشد. استفاده از مبلمان و تجهیزات ارگونومیک نیز می تواند احتمال آسیب ناشی از کارهای تکراری را کاهش دهد.

۳- اعمال نیرو

حرکاتی که کارگران را ملزم به استفاده از اعمال فشار می کند یکی دیگر از عوامل خطر مهم ارگونومیک است. نیرو مقدار تلاشی است که برای انجام، مقاومت یا تغییر یک حرکت لازم است. فعالیت هایی که نیاز به اعمال نیرو دارند شامل کارهایی می شود که شامل خم شدن، بلند کردن، هل دادن و کشیدن اجسام سنگین است.

اعمال اجباری می تواند عضلات، مفاصل، تاندون ها و دیسک ها را بیش از حد تحت فشار قرار دهد. بلند کردن بارهای سنگین یا بارهای نامتعادل یا دارای مرکز ثقل متحرک مانند ظروف نیمه پر از مایع می تواند باعث آسیب های اسکلتی عضلانی شود. ابزارهای برقی مرتعش می توانند باعث آسیب تونل کارپال و سایر آسیب های دست شوند. استفاده طولانی مدت از ابزارهای ارتعاشی مناسب نیست و خطر باید با محدود کردن مدت زمان استفاده از آنها کنترل شود.

چگونه از اعمال فشار اجتناب کنیم:

از تکنیک های صحیح مانند خم کردن زانوها هنگام بلند کردن بارهای سنگین یا استفاده از بالابر مکانیکی استفاده کنید. تعداد دفعات بلند کردن بار که هر کارگر در یک شیفت انجام می دهد را محدود کنید. در صورت امکان، چیدمان محل کار را طوری تغییر دهید که بارها با کمترین فاصله ممکن جابجا شوند.

برای کاهش احتمال آسیب، زمانی را که کارگران در دست گرفتن ابزارهای برقی و غیر برقی صرف می کنند، به دو ساعت در روز محدود کنید. کارگران همچنین می توانند با تعویض مرتب ابزارها خطر ارگونومیک را کاهش دهند تا دستانشان برای مدت طولانی از یک فشار یا نیروی یکسان استفاده نکند. هر کارگری که ملزم به استفاده از فعالیت شدید است، باید آموزش ببیند تا در مورد خطرات و نحوه کار ایمن بیاموزد.

منبع:

https://www.ergolink.com.au/blog/there-are-3-ergonomic-risk-factors-do-you-know-what-they-are